Yunus Emre sencileyin gülmez idi bana kader Bu tin nice yanar idi, görmeseydim senin gibi Yetmiş bahar uçup gitti neden bitmez acı keder? Görmez idim yeri göğü yormasaydım senin gibi
Yunus Dedem, yolum yolun özüm özün bilesin Tohumda canı görmeyen Tanrı’yı nasıl bellesin? Pişmez ise senin gibi ruhum bedende neylesin? Bilmez idim ilim nedir görmeseydim senin gibi
Göremedim doğru dürüst varlık ile yok olanı Aşk oduyla düşe kalka TEK içinde çok olanı Molla Kasım’ı can bilip hiçlik ile tok olanı Sürer miydim hiç izini? Sormasaydım senin gibi?
Sözü özü bir eylesem gönülleri ak eylesem Zenginden yoksula verip yürekleri pak eylesem Mazluma hakkını sunsam zalimleri yok eylesem Diye diye ağlar mıydım kurmasaydım senin gibi?
Yedi asır öncesinden haykırıyor yürek sesin Anadilim Türkçe ile inan yanımda gibisin Anadolu diyarını baştan sona pir gezensin Eremezdim hallerine dermeseydim sen gibi
Eşe dosta gider idik hatır gönül sorar idik Hasret ile meclis kurup aşka kafa yorar idik Esir düştük cümle âlem bak bir virüse yenildik Arar mıydık hak yolunda durmasaydım senin gibi
Ha doğuda ha batıda baş olan köşke kurulur Şaştı beşer fitne eker canlar canlara dert olur Böyle giderse bu âlem her gün dünden beter olur Hesabı sorardım Hakk’tan ırmasaydım senin gibi
Şükranca şükürler olsun yönümüz Hakk’tan yanadır Yerde gökte ne var ise Yaradan’dan TEK aynadır Toprağın altına bakın her giden tek başınadır Yanar mıydım alev alev ermeseydim senin gibi
