MERTEKSİZ DÜNYA
Sular kirli, hava zehirli,
Toprak desen tüketildi.
Denizler mi?
Daha da dertli,
Coşkun, şaşkın, azgın her biri…
Yeryüzü biçare!
Görünmez canavar, kol geziyor,
Nefes nefes her yerde…
Tuhaf!
Ne yana baksam insanlar saf,
Sağır,dilsiz dizilmişler saf saf,
Kalmamış bal tutanda insaf!
Kim bu canavar?
Ben mi?
Sen mi?
O mu?
Ya da biz hepimiz?!.
Çatlamış merhamet damarı,
Kıran kırana,
Öldüren öldürene,
Tüketen sepepsiz yere;
Almış başını gidiyor,
İhtiyaçtan öte…
Hak-hukuk; camide, kilisede;
Kemiksiz dilde boy salıyor.
İş başında herkes;
Haksız mal-para peşinde koşuyor.
Çelme takıp birine;
Köşeyi dönüversem diyor…
Tüketimde sınır yok!
Paylaşmak hesapta yok!
Battı batacak merteksiz dünya;
Kendisi de batacak dünyanın koynunda,
Zavallım; aklında, fikrinde gık yok!
Bu canavar benim,
Adım İNSAN benim!
Dur diyecek yok mu?
Sızlıyor zihnim, bedenim;
Biçareyim…
Şükran GÜNAY
Related Posts
Tags
Share This
