KENDİMİ SEVER OLDUM
KENDİMİ SEVER OLDUM
Siyahı azaldı saçımın kaşımın,
Yüzüme çizgiler çöküp de gittiler
Bitmedi çilesi akılsız başımın,
Zihnime dikeni ekip de gittiler.
Geçmişi seçmişim inan kendim,
Atiyi biçmişim inan kendim,
Yılları boşuna geçmişim inan kendim,
Dertlerim canımı yakıp da gittiler.
Uyandım uykudan vardım farkıma,
Kavuştum aklımla evrenin çarkına,
Bandırdım zihnimi ‘şimdi’nin arkına,
Sancılar zihnimi yakıp da gittiler.
Affettim herkesi yeniden başladım,
Şımarık şeytanı ebedî taşladım,
İçimi dışımı sevgiyle haşladım,
Anılar belimi büküp de gittiler.
İlahî düzenle yaşadım özümde,
Yüreği karayı üzmedim sözümde,
Şükürle niyetim okunur yüzümde,
Hikmetler zerreme akıp da gittiler.
Şükran GÜNAY’dan
Şükranca