BİR BAŞKADIR BİZİM KÖYLÜLERİMİZ

Konuğu baş tacı 
Ardına dek açık kapısı
Yorgan yatağın allısı
Yüklüğünde ak pak’tır

Görürsün:

Gönül gözü dilinde 
Türküsü güven
Betik yalamışsa biri 
Varı yoğu saçandır

Yaradan’dan sever olanı
Bilmez yalanı dolanı
İnancına bağlı,
Başkasına denlidir

Çıldırır ve sorarsın:

Bu ne iştir ki Tanrım? ! .
Civcivler kabuğunu ezer
Besleyeni tepeler
Aydın olmus kelekler
Boy pos satıp oy beklerler
Gelen sayaaar, giden soyaaar
Çakallar, aç kurtlar 
Sarmış canlarımı beter mi beter

‚Köylü milletin efendisidir! ’ 
demiş demesine de Atam…
Ne yazar! ..

Ahhh ah, hem de ne ah! 
Can ciğerlerim! 
Pamuk yüreklilerim! 
Aldanırlar ardı sıra
Ben de varım aralarında

Sorarsın hınçla:

Bu gidiş nereye?

Şükran Günay