ANNEM
ANNEM
Göğermiş ağaçlar alem gülüyor,
Yuvamdan karakış gitmiyor annem.
Çoluklu çocuklu eş dost geliyor,
Döşüne hasretim bitmiyor annem.
Doğanlar büyüdü kervan yürüdü,
Çektiğim çileler aldı sürüdü,
Dağların ardında kahrım bürüdü,
Ocağımdan duman tütmüyor annem.
Albümler dolapta yerini aldı,
Başıma gelenler beynimi çaldı,
Göğsüne yaslanmak mahşere kaldı,
Resimlerin inan yetmiyor annem.
Ahlarım evrende sallanır teker,
Mazlumun ahını bilmem kim çeker?
Çekileni canlar ne zaman eker?
Yürekler ilahî atmıyor annem.
Geceden gündüze zikirde dilim,
Dilerim Tanrı’dan inceden ilim
Sendeki yüreği ne bilir bilim?
Hiç kimse yerini tutmuyor annem.
Şükran GÜNAY
Related Posts
Tags
Share This
